DE DOOYEWAARD STICHTING
De Dooyewaard Stichting beoogt een bijdrage te leveren aan het Nederlandse kunstklimaat door een stimulerende omgeving te creëren in Blaricum door het aanbieden van prijzen, stipendia en tijdelijk verblijf in een van de zes ateliers van de stichting. Op deze wijze hoopt de stichting het karakter van Blaricum als dorp van en voor kunstenaars voor de toekomst te behouden. Dit was de nadrukkelijke wens van de oprichters, schilders en broers Jacob (1876-1969) en Willem Dooijewaard (1892-1980). De stichting werd opgericht in 1981, een jaar na Willem’s dood, maar geheel volgens hun specifieke wensen en instructies. Nadat Jacoba, de weduwe van Willem, in 1995 was overleden kwam de erfenis van de Dooijewaard broers vrij als werkkapitaal voor hun stichting.
Zelfstandig en soms in samenwerking met andere stichtingen heeft de Dooyewaard Stichting inmiddels zes ateliers aangekocht, een nieuwe kunstenaarskolonie opgericht, woon/werkperiodes aangeboden aan mid-career kunstenaars en sinds 1998 het Dooyewaard Stipendium uitgereikt om academie verlatend talent te stimuleren. Sommige ateliers hebben een indrukwekkende culturele en architecturale geschiedenis en zijn eerder gebruikt door kunstenaars als Piet Mondriaan, Ferdinand Hart Nibbrig en Anna Sluijter. De stichting hoopt hedendaagse kunstenaars te stimuleren het hoge niveau van hun voorgangers te bereiken.
DE GEBROEDERS DOOYEWAARD
Jacob en Willem Dooijewaard scheelden 16 jaar in leeftijd en waren zeer verschillende persoonlijkheden en kunstenaars maar zeer hechte broers. Ondanks hun verschillende opvattingen hebben beiden wel hun leven aan de kunst gewijd en wij zijn dankbaar voor hun vrijgevigheid en hun zorg voor de toekomst om met hun Dooyewaard Stichting Blaricum als dorp van en voor kunstenaars in stand te houden. Omdat Willem een deel van zijn leven in het buitenland verbleef heeft hij zijn naam aangepast naar Dooyewaard daar de combinatie ij in het buitenland iets onbegrijpelijks en belangrijker iets onuitspreekbaars is. De broers staan nu bekend als de gebroeders Dooyewaard.
HISTORISCHE ACHTERGROND
JACOB DOOIJEWAARD
Jacob Dooijewaard (1876-1969) werd geboren in Amsterdam als zoon van een huis- en decoratieschilder. Al op jonge leeftijd kwam zijn aanleg tot schilderen naar voren. Hij haalde de akte MO-tekenen en ging lesgeven. In zijn vrije tijd maakte hij prachtige portretten van zijn moeder en zuster. Hij deed mee aan exposities in Amsterdam en kreeg een contract met een kunsthandelaar. Daardoor was hij in staat een eigen atelier te huren en begon zijn eigenlijke schildersloopbaan. In deze tijd schilderde hij stillevens, interieurs en stadsgezichten. Hij leidde een stormachtig bohemienleven met vele kunstenaarsvrienden. Uit deze Amsterdamse periode stammen een aantal sterk impressionistisch getinte schilderijen, die tot de sterkste kunstwerken uit zijn gehele oeuvre worden gerekend. Begin 1900 verhuisde hij naar het Gooi en vestigde zich in Laren. De landelijke rust van dit onbedorven dorpje had een enorme aantrekkingskracht op kunstschilders. Hij schilderde voornamelijk interieur – en figuurstukken. In 1922 verhuisde hij naar Blaricum, waar hij , na een brand, de boerderij ‘De 7 Linden’ aan de Angerechtsweg kocht en restaureerde. Hij vestigde zich daar in 1933 en twee jaar later trekt broer Willem bij hem in. Het huis had een binnen atelier met groot raam en een los atelier in de tuin.
Jaap, zoals hij door zijn vrienden werd genoemd, had succes, verkocht goed en reisde voor zijn kunst binnen en buiten Europa. Op enig moment in deze jaren heeft hij zijn dierbare vrienden het Amerikaanse echtpaar, Anna en schilder William Singer ontmoet. Hij ging vaak met hen mee op reis en verbleef met hen in Noorwegen waar Anna en William een zomerhuis hadden. Nadat William was overleden bleef Jaap een dierbare vriend en trouwe metgezel van Anna. Hij moet nauw betrokken en een grote steun zijn geweest voor haar bij de oprichting van het Singer Museum Laren. Tot op hoge leeftijd was hij actief en toonde hij een ontembare werklust. ‘Met grote volharding streven naar volmaaktheid’ was zijn lijfspreuk en deze is van toepassing op zijn gehele oeuvre. Hij stierf uiteindelijk op 93-jarige leeftijd. Zijn werken zijn in verschillende musea te zien, o.a. in het Singer Museum te Laren, het van Abbe Museum te Eindhoven en het Gemeente Museum in Den Haag.
WILLEM DOOYEWAARD
Willem(1892-1980), de zestien jaar jongere broer van Jaap, was in vele opzichten diens tegenpool. Ondanks grote tegenstellingen in karakter en schilderkundige opvattingen waren de broers zeer op elkaar gesteld. Willem was avontuurlijk van aard en ondernam grote reizen. Hij trok schilderend en tekenend door Nederlands Indië, werkte op Bali en ging naar China en Japan. Zelfs het vrijwel ontoegankelijke Mongolië doorkruiste hij tot aan Tibet. Van deze reizen nam hij een schat aan indrukken mee. Alles wat hem tijdens zijn reizen had geboeid heeft hij in een vlotte impressionistische stijl neergelegd. Hij ontwikkelde een krachtige en persoonlijke stijl. Hij exposeerde veel in het buitenland; o.a. in London, Brussel, New York, Berlijn en Antwerpen, en ook in verschillende plaatsen in Nederland. Terug in het vaderland wierp hij zich op een nieuw onderwerp, de balletdanseres, die hij in allerlei poses uitbeeldde. Hij bleef echter het licht zoeken en reisde naar de kust van Zuid Frankrijk en Noord Afrika om daar te schilderen. Uiteindelijk keerde hij in 1935 definitief terug naar Nederland met zijn vrouw Jacoba Reinders die hij in 1930 in Kobe, Japan ontmoet had. Zij trokken in bij zijn broer Jaap in Blaricum in ‘De 7 Linden’. Willem kwam in 1980 te overlijden en liet Jacoba als weduwe achter. Toen zij overleed in 1995 kwam er uit de erfenis van de gebroeders Dooyewaard een werk kapitaal vrij om de Dooyewaard Stichting te activeren.
[/two_fifth_last]