DE GEBROEDERS DOOYEWAARD
In de eerste helft van de twintigste eeuw namen de gebroeders Jacob en Willem Dooijewaard een vooraanstaande plaats in bij de Larense (en Blaricumse) school van schilders. Zowel Jacob als zijn 16 jaar jongere broer Willem, heeft zeer lange tijd in Blaricum gewoond en gewerkt. Een jaar na het overlijden van Willem is in 1981 de Dooyewaard Stichting opgericht. Na het overlijden van Jacoba Dooyewaard, de weduwe van Willem (in 1995) ontvangt de Stichting een werkkapitaal waarmee Historische ateliers worden behouden en het Dooyewaard stipendium wordt gecreëerd, aanvankelijk nog in het oorspronkelijke atelier van Willem Dooyewaard. Jacob Dooijewaard en Willem Dooyewaard waren bekend als de gebroeders Dooijewaard. Willem reisde veel en schreef echter Dooyewaard, omdat de ij in het buitenland nu eenmaal niet bekend is.
JACOB DOOIJEWAARD
Jacob Dooijewaard (1876-1969) werd geboren in Amsterdam als zoon van een huis- en decoratieschilder. Al op jonge leeftijd kwam zijn aanleg tot schilderen naar voren. Hij haalde de akte MO-tekenen en ging lesgeven. In zijn vrije tijd maakte hij prachtige portretten van zijn moeder en zuster. Hij deed mee aan exposities in Amsterdam en kreeg een contract met een kunsthandelaar. Daardoor was hij in staat een eigen atelier te huren en begon zijn eigenlijke schildersloopbaan. In deze tijd schilderde hij stillevens, interieurs en stadsgezichten. Hij leidde een stormachtig bohemienleven met vele kunstenaarsvrienden. Uit deze Amsterdamse periode stammen een aantal sterk impressionistisch getinte schilderijen, die tot de sterkste kunstwerken uit zijn gehele oeuvre worden beschouwd. Begin 1900 verhuisde hij naar het Gooi en vestigde zich in Laren. De landelijke rust van dit onbedorven dorpje had een enorme aantrekkingskracht op kunstschilders. Hij schilderde voornamelijk interieur – en figuurstukken. In 1933 verhuisde hij naar Blaricum, waar hij de boerderij ‘De 7 Linden’ aan de Angerechtsweg betrok.
Jaap, zoals hij door zijn vrienden werd genoemd, had succes en verkocht goed. Tot op hoge leeftijd was hij actief en toonde hij een ontembare werklust. ‘Met grote volharding streven naar volmaaktheid’ was zijn lijfspreuk en deze is van toepassing op zijn gehele oeuvre. Hij stierf uiteindelijk op 93-jarige leeftijd. Zijn werken zijn in verschillende musea te zien, o.a. in het Singer Museum te Laren, het Stedelijk Museum te Amsterdam en het Gemeente Museum in Den Haag.
WILLEM DOOYEWAARD
Willem(1892-1980), de zestien jaar jongere broer van Jaap, was in vele opzichten diens tegenpool. Ondanks grote tegenstellingen in karakter en schilderkundige opvattingen waren de broers zeer op elkaar gesteld. Willem was avontuurlijk van aard en ondernam grote reizen. Hij trok schilderend en tekenend door Nederlands Indië, werkte op Bali en ging naar China en Japan. Zelfs het vrijwel ontoegankelijke Mongolië doorkruiste hij tot aan Tibet. Van deze reizen nam hij een schat aan indrukken mee. Alles wat hem tijdens zijn reizen had geboeid heeft hij in een vlotte impressionistische stijl neergelegd. Hij ontwikkelde een krachtige en persoonlijke stijl.Hij exposeerde veel in het buitenland; o.a. in London, Brussel, New York, Berlijn en Antwerpen, en ook in verschillende plaatsen in Nederland. Terug in het vaderland wierp hij zich op een nieuw onderwerp, de balletdanseres, die hij in allerlei poses uitbeeldde. Hij bleef echter het licht zoeken en reisde naar de kust van Zuid Frankrijk en Noord Afrika om daar te schilderen. Uiteindelijk keerde hij definitief terug naar Nederland en trok hij in 1935 met zijn vrouw Jacoba in bij zijn broer Jaap in Blaricum in ‘De 7 Linden’. Na vele jaren waren de broers weer verenigd: ’twee zeer verschillende kunstenaars, die elk op hun eigen wijze hun leven indienst van de kunst hebben gesteld’.
